شکاف دیجیتالی بیان نابرابری‌های میزان بهره‌مندی و دسترسی به فناوری اطلاعات و ارتباطات ملی و بین‌المللی است. این نابرابری‌ها شامل زیرساخت‌های مخابراتی، میزان بهره‌مندی از رایانه‌ها، میزان کمیت و کیفیت اطلاعات و میزان دسترسی به آن‌ها، تعداد مصرف‌کنندگان از اطلاعات با استفاده از فناوری‌های اینترنتی در بخش‌های مختلف بازرگانی، خدمات و ... می‌باشد. شکاف دیجیتالی عموماً بر ۳ پایه‌ی جنسیت، درامد و نژاد افراد استوار بوده و می‌تواند در سطح ملی و همچنین بین‌المللی مطرح شود. در بعد ملی این شکاف می‌تواند بین افراد جامعه که به فناوری اطلاعات و ارتباطات دسترسی نابرابر دارند مطرح شده و در بعد بین‌المللی این شکاف بین کشورهای دارای تکنولوژی فناوری اطلاعات و ارتباطات و کشورهای فاقد و یا دارای حداقل تکنولوژی از این سیستم مطرح باشد. در این مقاله ضمن پرداختن به مفاهیم شکاف دیجیتالی، شاخص‌ها و به دنبال آن تبعات این شکاف را مورد تحلیل قرار داده و ضمن تشریح جایگاه ایران در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات، راهکارهای علمی و عملی کاهش این شکاف را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم.