بررسی وضعیت جمعیت شهرهای ایران
|
زهرا حرفتی، حسن خاکباززاده |
|
|
مقدمه: (3758 مشاهده) |
شهرنشینی یکی از مهمترین جنبههای زندگی اجتماعی امروز در سطح دنیاست. این پدیده در گذشته هم وجود داشته است؛ ولی مسلماً از جهت تعداد و نسبت جمعیت شهری، قابل قیاس با امروز نیست. در واقع، رشد شهرنشینی در سطح جهان در قرن بیستم و بهویژه از نیمهی دوم آن شروع شده است و از این جهت، یک پدیدهی جدید به شمار میرود. این پدیده در عین حال، »جهانی« هم هست و تقریباً همهی کشورها آن را تجربه کردهاند یا میکنند. این فرایند جهانی، توزیع فضایی ساکنان کرهی خاکی را در همهی قسمتهای جهان شکل داده و هنوز هم در حال شکل دادن است؛ فرایندی که به نظر برگشتناپذیر مینماید (ضرغامی، ۱۳۸۸، به نقل از پومایین ). شهر پدیدهای پیچیده و پویاست که در گذر زمان، همواره دچار تحولات کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی و فرهنگی میشود. چنین تحولات وسیعی متأثر از رشد گستردهی جمعیت شهری است. در تعاریف ارائهشده از شهر، آستانههای جمعیتی، اشتغال غالب، خودگردانی عمومی و چگالی جمعیتی به چشم میخورد. البته بنا بر ملاحظات جغرافیایی و اجتماعی، تعاریف متفاوتی از این نوع سکونت به وجود آمده است. در این مقاله بهطور اجمالی به اندازه و وسعت شهرهای ایران از دیدگاه جمعیتی در طی سرشماریها پرداخته میشود.
|
|
واژههای کلیدی: وضعیت جمعیت شهرها، شهرنشینی، زندگی اجتماعی |
|
متن کامل [PDF 130 kb]
(905 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|