ایجاد نظام خدمات سلامت برای بهبود سطح ارائه‌ی خدمات و برقراری عدالت در سلامت افراد جامعه با سطوح اقتصادی و اجتماعی مختلف، از اهداف اصلی سیاستگذاران بخش بهداشت و درمان کشورها است. از این رو توجه به نظام سلامتی که با امکانات و شرایط موجود بهترین خدمات را در اختیار عموم مردم جامعه قرار ‌دهد از اهمیت بالایی برخوردار است. بر این اساس در سال‌های اخیر طرح تحول سلامت در کشور با هدف افزایش دسترسی افراد جامعه خصوصاً اقشار آسیب‌پذیر به خدمات سلامت، طراحی و اجرا شده است. به‌منظور سنجش تقاضا و بهره‌مندی عموم افراد جامعه از خدمات سلامت، در سال ۱۳۹۳ آمارگیری بهره‌مندی از خدمات سلامت در کشور، توسط پژوهشکده‌ی آمار و با همکاری مرکز آمار ایران و مؤسسه‌ی ملی تحقیقات سلامت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، در کل کشور اجرا شد.

هدف اصلی این آمارگیری شناسایی میزان پوشش بیمه‌ی پایه و تکمیلی، شناسایی نیازهای خدمات سرپایی و بستری، بررسی حجم و کیفیت خدمات سرپایی و بستری، آگاهی از میزان رضایت‌مندی بیماران از خدمات سلامت سرپایی و بستری، ارزیابی تقاضا برای خدمات سرپایی و بستری توسط اعضای خانوار و علل عدم مراجعه برای دریافت خدمات، بررسی علل عدم دریافت خدمات سرپایی و بستری پس از مراجعه به ارائه‌کنندگان خدمات سلامت، بررسی متوسط هزینه‌ی پرداخت‌شده برای دریافت خدمت سرپایی و بستری و در نهایت بررسی تأثیر اجرای طرح تحول سلامت بر هزینه‌ها، حجم و کیفیت خدمات سرپایی و بستری دریافت‌شده توسط افراد در جامعه بوده است. این آمارگیری در دی ماه سال 1393 با نمونه‌ای به اندازه‌ی ۲۲۴۷۰ خانوار در سطح کل کشور به اجرا درآمد. جامعه‌ی هدف این طرح همه‌ی خانوارهای کشور به‌جز خانوارهای معمولی غیر ساکن (از جمله عشایر کوچنده) و خانوارهای مؤسسه‌ای (از قبیل افراد ساکن در پادگان‌ها و پانسیون‌ها) بوده است.

نتایج آمارگیری نشان می‌دهد حدود ۹۰ درصد افراد جامعه معادل 69089380 نفر، تحت پوشش بیمه‌های خدمات درمانی، تأمین اجتماعی، نیروهای مسلح، کمیته‌ی امداد یا سایر بیمه‌ها قرار دارند. این درصد در جمعیت روستایی بیش از جمعیت شهری و در بین زنان بیش از مردان است. همچنین در بین بیمه‌های مختلف برای افراد جامعه‌ با ملیت ایرانی درصد پوشش بیمه‌ی تأمین اجتماعی با پوشش 42٫۹۹ درصد از افراد و خدمات درمانی روستایی با پوشش 21٫۳۱ درصد بیش از سایر بیمه‌ها است. علاوه بر این حدود 20 درصد افراد جامعه‌ی هدف تحت پوشش بیمه تکمیلی بوده‌اند که این درصد در جمعیت شهری و روستایی به ترتیب 25٫6 و 7٫1 درصد بوده است.