جابهجاییهای موقت شاغلان و محصلان در سالهای ۱۳۸۵ و ۱۳۹۰
|
مریم پوررضاانور |
|
|
مقدمه: (3125 مشاهده) |
شناوری جمعیت، پدیدهای جدید در جابهجایی جمعیت است که با گسترش کلانشهرها ظاهر شده است. این پدیده، ماهیت متفاوتی با سایر جابهجاییهای جمعیتی دارد. جمعیت شناور، شامل افرادی است که در شهر خود سکونت داشته اما برای انجام امور تحصیلی یا شغلی خود عازم شهری غیر از شهر محل سکونت خود میشوند. رشد و گسترش مراکز صنعتی و خدماتی، مراکز علمی و دانشگاهی و... باعث شده که بسیاری از جوانان جویای کار و تحصیل در صورت عدم اشتغال یا قبولی در شهر محل سکونت خود برای کاریابی یا ادامهی تحصیل راهی شهرهای اطراف خود شوند. این جمعیت عموماً راهی شهرهایی میشوند که فاصلهی زیادی با محل سکونت خود نداشته باشد تا بتوانند پس از اتمام کار یا کلاس، شب را در کنار خانوادهی خود باشند. افزایش جمعیت شناور دارای محاسن و معایبی است که مهمترین آنها، متفاوت بودن جمعیت ساکن در یک منطقه در طول روز و شب، افزایش تردد و ترافیک بین شهرها و در نتیجه افزایش خطرات عبور و مرور و سوانح رانندگی میباشد. در خصوص فواید افزایش جمعیت شناور نیز میتوان به افزایش نیروهای تحصیلکرده و متخصصان فنی و حضور دانشجو در شهرهای مجاور اشار کرد که میتواند به رونق کسب و کار و رونق فضای علمی دانشگاه مورد نظر نیز کمک کند.
در ایران با توجه به تقاضاهای متعدد از سوی پژوهشگران و برنامهریزان برای اولینبار در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵و سپس در سرشماری سال ۱۳۹۰بررسی جمعیت شناور مورد توجه قرار گرفت و سؤال محل کار و تحصیل از افراد جامعه پرسش شد.
|
|
واژههای کلیدی: شناوری جمعیت، جابهجایی، محصلان، شاغلان |
|
متن کامل [PDF 163 kb]
(649 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|