اگر اطلاعات را از مهم‌ترین لوازم تصمیم‌گیری به شمار آوریم، هنر مدیران و کارشناسان در نحوه‌ی استفاده از روش‌های آماری و تحلیل اطلاعاتِ به‌دست‌آمده تجلّی می‌کند. این امر به حدّی اهمیت دارد که در کشورهای توسعه‌یافته، اکثر مدیران و برنامه‌ریزان از مشاوران آماری توانمندی استفاده می‌کنند که از تسلّط کافی بر روش‌های پیشرفته‌ی آماری برخوردارند. امروزه با توجه به پیچیده شدن مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی در جامعه نسبت به گذشته، استفاده از روش‌های سنّتی گردآوری داده‌ها، و پردازش‌های ساده‌ی آماری، پاسخگوی نیازهای برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران نیست. بسیاری از مشکلات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی را می‌توان با استفاده از آمار کاربردی پیشرفته، بررسی و تحلیل کرد و راه‌های دقیقی برای حل آن‌ها یافت. برخی از مدیران و برنامه‌ریزان حتی در صورت استفاده از آمار در تصمیم‌گیری‌ها به نتایج مقدماتی و تحلیل‌های ساده‌ی آماری تکیه می‌کنند که معمولاً همه‌ی جوانب مسئله را در بر نمی‌گیرد و می‌تواند منجر به اتّخاذ تصمیمات اشتباه شود.

 این مقاله ضمن بررسی ضرورت تصمیم‌گیری بر اساس آمار کاربردی پیشرفته به بررسی علل عدم رغبت برنامه‌ریزان به استفاده از آمار در تصمیم‌گیری‌ها و دلایل ضعف علمی کشور در این حوزه می‌پردازد.