از اصلاحات اخیر در ﻧﻈﺎم ﺑﻮدﺟﻪ‌ﺑﻨﺪی ﮐﺸﻮرﻫﺎ، ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی بودجه‌ریزی بر مبنای عملکرد اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﻨﺠﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد سازمان‌ها تأﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺧﺼﻮﺻﯽ‌ﺷﺪن ﺑﺴﯿﺎری از ﺳﺎزﻣﺎن‌ﻫﺎی دوﻟﺘﯽ و اﻓﺰاﯾﺶ ﻟﺰوم ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﮐﻨﺘﺮل، تأﮐﯿﺪ اﯾﻦ ﺷﺮکت‌ها بیش‌تر ﺑﺮ اﻗﺘﺼﺎدی‌ﺑﻮدن ﻫﺰﯾﻨﻪ‌ﻫﺎ، ﮐﺎراﯾﯽ و اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ اﺳﺖ (ﻣﺤﻤﻮدی، 1386،ص).
یکی از دغدغه‌های مهم در هر سازمان دولتی، تخصیص منابع مالی و غیر مالی به فعالیت‌ها و عملکردهای اجرایی است که در قالب بودجه‌ریزی معرفی شده است. ﺑﻮدﺟﻪ‌ﺑﻨﺪی، ﻓﺮآﯾﻨﺪ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻫﺎی ﻧﺎﻣﺤﺪود و ﺣﺪاﮐﺜﺮ ‌ﮐﺮدن ﻣﯿﺰان اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﮐﻤﯿﺎب ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﻤﯿﺎب، ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺪاوم ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی و ﺗﺨﺼﯿﺺ ﻣﻨﺎﺑﻊ و در اداﻣﻪ‌ی آن، ﺑﻮدﺟﻪ‌ﺑﻨﺪی، ﺿﺮورﺗﯽ اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘﺬﯾﺮ دارد (مشایخی و همکاران،1393، ص14). ﺑﻮدﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺳـﻨﺪ ﻣـﺎﻟﯽ ﻋﻤﻠﯿـﺎت دوﻟـﺖ، ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در دﺳـﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑـﻪ اهداف ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ‌ﻫـﺎی دراز ﻣﺪت ﺗﻮﺳﻌﻪ‌ی ﮐﺸﻮر دارد. از این رو، ﺗـﻼش ﺑـﺮای بهبود آن ﻫﻤﻮاره ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮده است (فروغی و همکاران،1391، ص49). در سال‌های اخیر، با توجه به تحریم‌های صورت‌گرفته در حوزه‌های مختلف، منابع سازمان‌های دولتی با محدودیت‌های مختلفی روبه‌رو شده‌اند که لزوم به‌کارگیری روش‌های جدید بودجه‌بندی و یا اصلاح روش‌های موجود را ضروری کرده است. یکی از زمینه‌های چالشی برای مدیران، انتخاب روش صحیح بودجه‌ریزی برای فعالیت‌ها است، برای این منظور، لازم است ابتدا، نظام تعریف‌شده‌ای برای انجام یک فعالیت ایجاد و اجرا گردد و سپس بر اساس بازخوردهای ناشی از آن، اصلاحات مورد نیاز صورت پذیرد. اعتبارات مربوط به اجرای طرح‌های آماری در مرکز آمار ایران، به‌عنوان یکی از بخش‌های مهم و فعالیت‌های اصلی مرکز، از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این مقاله سعی گردیده است تا نظام بودجه‌ریزی طرح‌های آماری از ابتدا تا انتها تشریح و تبیین گردد تا ضمن ایجاد آگاهی از این نظام، زمینه‌ی بررسی و نقد آن نیز فراهم گردد.