ازدواج و طلاق به‌دلیل تغییر موقعیت خانوادگی افراد و تأثیر بر باروری، از اهمیت زیاد برخوردارند. در حقیقت، ازدواج آغازگر باروری و منشأ تولد است و تشکیل خانواده به‌عنوان هسته‌ی اجتماع از دیرباز مورد توجه جامعه بوده است. ازدواج در جوامع سنتی، به‌ویژه جوامعی که با زیربنای اخلاقی محکم شکل گرفته‌اند، یک واقعه‌ی مهم حیاتی محسوب می‌شود و بسیاری از جوانان یکی از ایدئال‌های خود را در تشکیل خانواده می‌بینند. اما متأسفانه همه‌ی زندگی‌های مشترک، عاقبت خوش ندارند و درصدی از خانواده‌های تشکیل‌شده، به دلایل مختلف، پس از مدتی از هم گسیخته می‌شود. متأسفانه در سال‌های اخیر، سستی و گسیختگی در میان خانواده‌ها رو به افزایش است، به‌طوری که به‌شکل یک معضل مخصوص، به‌ویژه در کلان‌شهرها درآمده است و ضرورت دارد تا اقدامات و تصمیماتی به‌منظور پیشگیری از این معضل اجتماعی اتخاذ شود.

یکی از علل کاهش باروری در کشور را شاید بتوان کاهش ازدواج و افزایش طلاق دانست. در این بررسی با استفاده از آمارهای ثبتی ازدواج و طلاق به بررسی روند تغییرات شاخص »میزان عمومی ازدواج«، »میزان عمومی طلاق«، و »نسبت طلاق به ازدواج« برای سال‌های ۱۳۸۳-۱۳۹۲ به تفکیک استان می‌پردازیم.