سلامت یکی از مهم‌ترین عوامل رشد اقتصادی قلمداد می‌گردد، از این رو بهبود شاخص‌های سلامت همواره یکی از اهداف مهم دولت‌ها برای رسیدن به توسعه‌یافتگی است. رایج‌ترین تعریف مورد استفاده از سلامت، تعریف سازمان جهانی بهداشت^۱
(WHO) است که سلامت را برخورداری از وضعیت روحی جسمی و اجتماعی سالم می‌داند. البته اقتصاددانان نسبت به مقوله‌ی سلامت رویکرد متفاوتی دارند، آن‌ها معتقدند که سلامت کالایی بادوام و سرمایه‌ای است که خدماتی را به فرد ارائه می‌دهد و با توجه به اینکه انسان سالم، محور توسعه‌ی پایدار محسوب می‌گردد، در این دیدگاه، تخصیص اعتبارات بیش‌تر به مقوله‌ی سلامت نوعی سرمایه‌گذاری که منجر به توسعه‌ی پایدار می‌شود، تلقی شده و هزینه قلمداد نمی‌شود.