در ابتدای قرن جدید، رهبران جهان به‌منظور ترسیم چشم‌اندازی برای مبارزه با تمام ابعاد فقر در سازمان ملل متحد گرد هم آمدند. ماحصل این گرده‌همایی بیانیه‌ی هزاره است که در اجلاس هزاره در نیویورک در سپتامبر 2000 توسط 147 رئیس‌جمهور و رؤسای کابینه در مجموع 189 کشور به تصویب رسید. هدف این بیانیه ریشه‌کن کردن فقر، بهبود وضعیت بهداشت، بسط و گسترش عدالت، صلح و آزادی‌های اجتماعی، ارتقای کرامت انسانی و ثبات زیست‌محیطی بود و همگان را متعهد می‌کرد تا با همکاری یکدیگر اهداف مشخصی را برای ارتقای توسعه و کاهش فقر تا سال 2015 به کار گیرند.

بر همین اساس اهداف توسعه‌ی هزاره^۱ با توجه به محتوای بیانیه‌ی هزاره‌ی سازمان ملل متحد استخراج و نقشه‌ی راهی جهت دستیابی به آن‌ها مشخص گردید. اهداف توسعه‌ی هزاره‌ کشورها را متعهد می‌کند تا در مقابل گرسنگی گسترده، نابرابری‌های جنسیتی، کمبود آموزش، ناکافی بودن بهداشت (خصوصاً برای زنان و کودکان)، از بین بردن محیط زیست، عدم دسترسی به آب سالم و درآمدهای ناکافی مبارزه کنند و فعالیت‌هایی در جهت افزایش کمک‌ها، مبادلات، انتقال فناوری‌ها و کاهش بدهی‌ها انجام دهند. در همین راستا آرمان‌ها^۲، اهداف^۳ و شاخص‌های^۴ نظام‌مندی توسط سازمان ملل متحد طراحی شد (8 آرمان، 18 هدف و 48 شاخص) که بهبود آن‌ها متضمن دستیابی به اهداف خواهد بود. برای رسیدن به آرمان‌ها و اهداف مد نظر این بیانیه، فرصتی 15 ساله در اختیار کشورهای عضو قرار گرفت تا برنامه‌های توسعه‌ی خود را تدوین کرده و این مسیر پُرفراز و نشیب را با کمک سازمان‌های بین‌المللی با سرعت بیش‌تری طی کنند.

با پایان یافتن سال 2015، جهان این فرصت را برای ادامه‌دادن موفقیت‌هایش در زمینه‌ی براورده کردن نیازهای انسانی و ایجاد تحولات اقتصادی با توجه به حفظ محیط زیست و تضمین صلح و تحقق حقوق بشر داراست. ازاین‌رو در اجلاس ریو+20 بر ایجاد چارچوبی جدید برای توسعه‌ی جهانی پس از سال 2015 تأکید گردید.