امروزه با توجه به اهمیت گردشگری و نقش آن در رشد و توسعه‌ی اقتصادی و فرهنگی کشور، لزوم توجه به این صنعت و تلاش برای توانمند نمودن و شناساندن جاذبه‌های گردشگری امری ضروری است و سرمایه‌گذاری در این صنعت دارای آثار و تبعات اقتصادی- اجتماعی است که به‌عنوان وسیع‌ترین و متنوع‌ترین صنعت درامدزایی در سطوح محلی، ملی و بین‌المللی می‌باشد. گردشگری به‌عنوان فعالیتی چند رشته‌ای برای تحقق توسعه‌ی پایدار و ایجاد تحکیم پیوندهای ملی، منطقه‌ای و جهانی با سرعت پرشتاب خود جایگاه ویژه‌ای را در دنیا برای خود به وجود آورده است.

در سال‌های اخیر گردشگری به‌عنوان صنعت بدون دود، یکی از منابع عمده‌ی درامدزایی و ایجاد اشتغال در جهان به‌شمار می‌آید که به‌طور مستقیم و غیر مستقیم، سایر فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین این صنعت، عنصر مهمی در بهبود و تنظیم موازنه‌ی بازرگانی و تراز پرداخت‌های بسیاری از کشورها شده است. لوئیس‌ترنر گردشگری را امید بخش‌ترین و پیچیده‌ترین صنعتی می‌داند که جهان سوم با آن روبرو است و معتقد است گردشگری بیش‌ترین قابلیت را برای جانشینی دیگر صنایع درامدزا دارد. گرچه گردشگری به تنهایی نمی‌تواند منجر به توسعه‌ی کشور شود ولی با ورود گردشگر به‌تدریج نیاز به تغییر و ایجاد زیرساخت‌ها، امکانات برای اقامت، جابجایی و سایر فعالیت‌های مربوط، توسعه را نیز در پی خواهد داشت و در درازمدت باعث افزایش امکانات و تأسیسات خواهد شد.