گازهای گلخانه‌ای^۱ به مجموعه‌ای از گازهایی چون دی‌اکسید‌ کربن
(_۲CO)، کلروفلوروکربن (CFC)، متان (_۴CH) و اکسید نیتروژن
(_۲NO) گفته می‌شود که همانند شیشه‌های گلخانه در اطراف زمین عمل کرده از یک‌سو حرارت خورشید و از سوی دیگر حرارت منتشرشده از زمین را جذب کرده و سبب بالا‌رفتن دمای کره‌ی زمین می‌شوند (۳۹۹ ۲۰۰۵٬ Holden and Hoyer,). گاز دی‌اکسید کربن حدود ۶۰ درصد از کل گازهای گلخانه‌ای را به خود اختصاص می‌دهد و ۸۱ درصد از کل گازهای گلخانه‌ای از مصرف سوخت‌های فسیلی به‌دست می‌آید (۲۰ ;۲۰۰۸IEA, ). گزارش سیاره‌ی زنده در سال ۲۰۰۰ میلادی، میانگین جای پای بوم‌شناختی² ایرانیان را ۲٫۴۷ هکتار براورد نموده است (25 ;2008WWF, ). بر اساس اطلاعات منتشرشده توسط »جامعه‌ی جهانی جای پای اکولوژیک«³، در سال ۲۰۱۰ (اطلاعات بر اساس داده‌های سال ۲۰۰۷ بوده است)، میانگین جای پای اکولوژیکی هر ایرانی ۲٫۶۸ هکتار بوده است، درحالی که ظرفیت زیستی⁴ ایران برای هر نفر ۰٫۸۱ هکتار بوده است. به عبارتی جا پای اکولوژیکی هر ایرانی ۱٫۸۷ هکتار بزرگ‌تر از ظرفیت زیستی است (70-53 ٬۲۰۱۰٬Ewing & others).
بر اساس گزارش بانک جهانی، خسارت سالیانه‌ی تخریب محیط زیست در ایران ۸٫۱ میلیارد دلار یعنی ۷٫۴درصد از تولید ناخالص داخلی را در سال ۲۰۰۵ میلادی به خود اختصاص می‌دهد
(70-53 ٬۲۰۱۰٬Croitoru and Sarraf). اراضی جنگلی، مرتعی و فضای سبز در دست کاشت نقش مهمی را در کنترل گازهای گلخانه‌ای بر عهده دارند، اما مسئله این است که چگونه می‌توان تعیین نمود که ...